Erbo-di-mousco
Epipactis helleborine subsp. tremolsii
Orchidaceae
Nom en français : Épipactis de Tremols.
Descripcioun :Aquesto meno d'erbo-di-mousco trachis dins li relarg secarous e caud (adré), ounte èi coumuno memo s'èi pas toujour determinado. Se destrìo dóu tipe bonodi, en mai dóu mitan, si gròssi fueio larjo, sarrado, oundado e plegado en cournet (fotò).
Usanço :Lis erbo-di-mousco podon servi à sougna li plago e à neteja (detergènto).
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 100 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Epipactis
Famiho : Orchidaceae
Ordre : Asparagales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 1,5 à 2cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Relarg à jóuinis aubret
- Pinedo
- Tepiero seco
- Garrigo
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Epipactis helleborine subsp. tremolsii (Pau) E.Klein, 1979
Panicau(-dis-Aup)
Eryngium alpinum
Apiaceae Umbelliferae
Noms en français : Panicaut des Alpes, Chardon bleu des Alpes.
Descripcioun :Lou panicau-dis-Aup es uno planto raro dins noste relarg. Trachis dins li prado de mountagno dessubre 1400 m. Se recounèis à si noumbróusi bratèio bluio (>12). Li fueio de baso soun entiero, aquésti de cambo soun descoupado.
Usanço :Coume fai de poulìdi flour, se cultivo dins li jardin. Li jóuini fueio soun manjadisso e li flour estoumatico. Pamens lou fau pas acampa qu'èi prouteji, marca sus la listo roujo, categourìo NT, quàsi menaça.
Port : Erbo
Taio : 30 à 80 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Eryngium
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 2,5 à 4,5 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca (Si)
Autour basso e auto : 1400 à 2300 m
Aparado : Noun
Juliet à avoust
Liò : Prado
- Prado à rousèu
Estànci : Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Aupenco
Ref. sc. : Eryngium alpinum L., 1753